اهل حق
به دنبال پیامبران وامامان که نقطه تلاقی بین انسان وخدا هستندعده ای بنام میانجی تحت عنوان قطب،مرشد،پیر،پیشوا ونظیر اینها که تقریبا در نقطه مقابل عرفان واقعی وآموزهای دینی قرار گرفته اند.هر کدام بساطی پهن کرده اند. که اینجا استاد به معنای میانجی یا رابطه یا واسطه نیست بلکه ارباب و مالک است وشاگرد تبدیل به یک مرید وابسته وبنده می شود استا کوچک است چون کنار نمی رود کسی است که تنها به نقش میانجی گری راضی نمی شود بلکه عاقبت خود رابه الوهیت مشتبه میسازد.در آداب مرید و مرادی،مرید را بنده ومراد را خدا نموده اندبه این معنا که استاد میانجیگر کم کم تبدیل به استاد مطلق می شود که کسی جز خدا نیست.دراین احوال طالب به دنبال شیطانی مجسم به راه افتاده است تا از نور پاکی و صداقت وطهارت خود به تاریکی و بردگی فراعنه رود،صمد پرستی را فدای صنم پرستی کند.اینجاست که ایمانْ فروخته ای موجب حراج ایمان وایقان دیگران می شود خود گمراه شده وهم گمراه می کند.
بقول حکیم ملا صدرا «کسانی که درین زمانه، خویشتن را به مقام مرشدیٌت وخلافت منصوب نموده اند،احمقهائی نا آشنا به روشهای معرفت و رستگاری و استکمال نفس و مستقیم داشتن آنند.»
نوشته شده در یکشنبه 86/2/30ساعت
3:0 صبح توسط علی آبادانی
نظرات ( ) |
